Emekçi Hareket Partisi (EHP), erken veya zamanında yapılacak seçimlere yönelik mücadeleye başladığını duyurdu. Yapılan açıklamada, hem iktidar değişikliği hem de meclisteki çoğunluk için seçimlere hazırlık yapıldığı; emekçilerin, kadınların ve gençlerin temsilcilerinin meclise gönderileceği ilan edildi.
Her fırsatta “kendi önleminizi kendiniz alın” diyerek topluma ayar verme peşinde olanların kendi sonlarını hazırladığı da elbette açık. Çözüm önerisi olmayanlar oy kaybetmeye de çökmeye de mahkum hale geliyor. Sistemin bu hızda tükenmesi başka seçeneklere yönelme arayışını da doğurmakta. İşçi sınıfının önünde buradan ilerlemek imkanı duruyor. Çünkü çözüm önerisi olmayan sistemin karşısında elinde elmas gibi değerli bir imkan duruyor. O da çözüm için harekete geçebilecek gücü kendinde barındırmasıdır.
Uzaktan eğitim devam ederken özel üniversiteler ücret almaya devam ediyor. Devlet üniversitelerinde okuyan ikinci öğretim öğrencileri harç yatırmak zorunda kalıyor. Üstelik uzaktan eğitim demek devletin eğitimden bütçeyi rahatlıkla kısması demek olacak.
Hakim sınıfların, burjuva ideolojisinin egemenliği altında ona hiçbir itiraz geliştirmeden yazmak ne de kolay. Sorulunca herkes dünyada yükselen otoriter hükümetlere karşı olduğunu dile getirecektir. İşte o otoriter hükümetler yine aynı fikri kaynaktan besleniyor. Güncel siyasi gelişmelerin temeline inmeyen, onları gerçekten sorgulamayan düşünsel yönelimin en büyük eseri işte böyle toplumların oluşmasına seyirci kalmaktır.
Konda'nın İstanbul Sözleşmesi anketi üzerine EHP'li Sosyalist Feministler, toplumdaki değişim üzerine bir açıklama yayınladı. 10 yıllık kadın mücadelesinin yarattığı değişimin kısa hikayesini anlatan EHP'li Sosyalist Feministler'in açıklamasını Yarın okurları ile paylaşıyoruz.
AKP’nin diğer saldırılarının arasında Ayasofya meselesini laiklik mücadelesinin merkezine almak ancak bir kafa karışıklığının sonucu olabilir. Bir müze olarak Ayasofya elbette cumhuriyetin ve modernleşmenin bir sembolüdür. Ama yalnızca bir semboldür. Hatta yüzyıllar önce Fatih Sultan Mehmet’in kararı bile gerçek bir cami ihtiyacının değil fethe bir sembol ihtiyacının sonucu alınmışa benziyor. Sosyalist bir siyasetin semboller içinde boğulmasına ve bunlar üzerinden taleplerini geliştirmesine ihtiyaç yok. Sembollere fazla önem vermek, en son raddede muhafazakar bir dünya görüşünün egemenliğiyle sonuçlanır. Temelleri topluma, toplumun sembollerle çarpıtılmamış gerçek ve güncel taleplerine dayanan bir siyaset tek parola olmalıdır.
Uzun sözün kısası; kimse bize masal anlatmasın. Biz öldürülüyoruz, daha ne olsun. Yaşam ve ölüm gibi katı dünya gerçeklerini yaşarken, kadınları kimse kandıramaz. Şarkıdaki gibi herkes biliyor gerçeğin ne olduğunu… Ve İstanbul Sözleşmesi’ni, bu ülkenin bütün illerinde uygulatacağız. Kadınlar, şiddetten kurtulduğu bir hayata kavuşana kadar asla durmayacağız.
Boşanma hakkını kullanmak kadınların karar alma özgürlüğünün nasıl sembolü oluyorsa genç insanlar bu özgürlüğün kadınlar tarafından kazanılacak olmasının, kadınların geleceğinin bir sembolü olduğunu görüyor. Özellikle de üniversiteli kadınlar, eğitim alan kadınlar şiddet yoluyla bastırılırsa imtiyazlarını koruyacağını sanan bir erkeklik var. Ama çok yanılıyorlar.