Acılardan başlıyoruz, ama “farkındalık” için değil. Esmek ve gürlemek için; işçi sınıfını siyasal davasıyla buluşturmak için.

Gerçekçi oluyoruz, ama ütopyamızı terk ettiğimizden değil. Ona esmeyi anlatmak için, gücünün üretimden geldiğini bilerek.

“Zaten sendikalar vardır” demiyoruz. Zaten sendikalar çürümüştür demiyoruz. 

“Partimiz öyle bir vardır ki, onun kudreti zaten damarlarındaki kanda mevcuttur” demiyoruz.

Diyelim ki bir kan mevcutsa, düşmediysek o kan aynı kandır demekten; meydanlardayız biz de, iş yerlerindeyiz, kampüslerdeyiz partimizle.

“Zaten partimiz var” diyerek değil, çünkü onun yüceliği salt varlığından ileri gelmez. Bir yüceliği varsa, o da ufku işaret edebiliyor oluşundandır. Günü bilir, her gün daha iyi bilir. Onun binlerce parmağı vardır bir mızrak ucu gibi ve aynı hedefe yönelmiştir.

Yelkenleri fora eden de odur, ama dümeni tutan da. Dümen yoksa deniz siler, rüzgar süpürür. 

Okyanusu aşacaktır, hazır olmalıdır ama mükemmelden başlamaz.

Planı olanların inancı olur. O yolda ilerledikçe deniz olacaktır partimiz, rüzgar olacaktır, şimşek olacaktır. Esip gürleyecektir sınıfın gücüyle, ama başladığı için. içindeki ölümsüzü serbest bırakabildiği için.

“Zaten partimiz vardır” demiyoruz. Partimiz var yıldız ve yumruğun mirasıyla, ama güncel programı da var. Umut eden ama gerçekçi olan neferleri, kurtuluşun yolunda tek yürek.

Yurttaşın günlük derdini de es geçmez ama, onu siyasal davasına da kavuşturacaktır programımız. Ücretlerin asgarisinden söz açar, çünkü o en yoksulun partisidir. Söz açmakla kalmaz, şart koşar. 

Büyümüş isek madem, alacağız ondan payımızı.

Eğer yığılıyorsa önüne kokuşmuş lafazanlar, sayacaktır teker teker militanları;

Milli gelire göre ücret

Kamu üretimiyle toplumsal refah

Herkese iş, 6 saat iş günü!

Devrimci Gençliğin ateşiyle, Bolşevizmin fikriyle; 

Sade yurttaşlar tarih yazacak

İmkansız gözükeni mümkün kılacağız.